He’ll make me laugh, he’ll make me cry

Może być pięknie, tak po prostu. I można być szczęśliwym choć żaden cud się nie zdarzył, ani nie wygrało się milionów, ani nie osiągnęło wielkiego sukcesu. A jednak uśmiech sam ciśnie się na usta, bo miłość naprawdę uskrzydla. Ale tylko wtedy kiedy jest prawdziwa. I nie mam tutaj na myśli udawania uczuć, zwodzenia, fałszu. Chodzi o to, że miłość trzeba przeżywać całą sobą, to uczucie musi Cię wypełnić. Musisz wiedzieć, że ta osoba jest wszystkim i bez niej Twój świat się zawali, legnie w gruzach. A życie obróci się o sto osiemdziesiąt stopni i nigdy nie będzie już kolorowe. Musisz rozumieć, że związek to nie ćwierkanie i wieczne słodzenie sobie. To nie tylko flirty, gierki słowne i nieprzespane noce. To coś znacznie większego. Głębszego. Znaczącego i ważnego. Dopiero kiedy zdasz sobie sprawę, że człowiek na którego patrzysz maślanym wzrokiem, nie jest idealny – jesteś gotowa. Kiedy możecie milczeć i wam ta cisza nie przeszkadza. Kiedy rozstajecie się po to, by zająć się swoimi sprawami - ale każdą minutę wypełnia myśl o drugiej połówce. 

Wiem, że będziesz. Wiem, że wiesz, że ja Też. Chcę. Zawsze. Jutro i za trzydzieści lat też. Zosia i Tosia, no ewentualnie jakiś chłopiec. Buldog francuski. Duże łóżko i duża kołdra, żebyś miał czym się przykryć kiedy większość ukradnę. Żadnych kwiatów do pielęgnowania. No chyba, że storczyk na parapecie. Mnóstwo ramek ze zdjęciami. Kuchnia z wyspą, nie na wyspie. Wygodna kanapa. Ale przede wszystkim MY i rano i wieczorem i noce całe. I wypady za miasto i wakacje, sylwestry, rocznice, wszystkie święta. Razem. Co ty na to bejbe? Szkoda tylko, że na razie – możemy tylko o tym marzyć. Ale wierzę, że nam się uda. Jeszcze troszkę. Chwilka. Dłuższa chwilka. Okej, bardzo dłuuuga chwila. Ale najważniejsze, żeby był happy end.

Nie chcę zasypiać bez Ciebie. Nie chcę zamykać oczu wieczorem, bo wiem, że kiedy zaśniemy, upłynie zbyt wiele czasu. A przecież mogłabym chociaż patrzeć na Ciebie, chociaż czuć jak mnie przytulasz, mówisz do mnie - cokolwiek. 

Dawno mnie tutaj nie było. Najpierw brak czasu, a później brak internetu.